Insulinooporność - objawy i leczenie

Do tego dochodzi stres, niezdrowy tryb życia i przypadkowe posiłki. W końcu Twój organizm jest gotowy powiedzieć dość. Czujesz się wzdęty, zmęczony i senny po zjedzeniu (zwłaszcza cukrowych) posiłków. Zaczynasz częściej odczuwać głód, aż w końcu zdajesz sobie sprawę, że coś jest nie tak. Słyszałaś o insulinooporności, ale każde źródło ma inną odpowiedź. Zebraliśmy najważniejsze informacje, które pomogą Ci zrozumieć insulinooporność i jej objawy.

Co to jest insulinooporność?

Insulinooporność to zaburzenie metaboliczne, którego skutkiem jest zmniejszona wrażliwość organizmu na insulinę, hormon wytwarzany przez trzustkę i odpowiedzialny za kontrolowanie poziomu glukozy we krwi. Insulina odgrywa aktywną rolę w metabolizmie składników odżywczych (węglowodanów i białek, a także tłuszczów). Ponieważ insulina jest powoli uwalniana do krwiobiegu po posiłkach, jej poziom w organizmie wzrasta. Dzieje się tak, ponieważ insulina transportuje glukozę do komórek, dlatego jest tak ważna.

Insulinooporność to sytuacja, w której organizm słabiej reaguje na insulinę wydzielaną przez trzustkę i staje się na nią obojętny. Powoduje to wzrost produkcji insuliny, co może prowadzić do jej wysokiego poziomu we krwi.

Jakie są możliwe przyczyny insulinooporności?

Zastanawiasz się, czy insulinooporność może być dla Ciebie problemem? Zastanów się, czy któryś z tych objawów zespołu metabolicznego jest obecny w Twoim życiu.

• Otyłość i nadmiar tłuszczu brzusznego to dwie najczęstsze przyczyny otyłości. Dlaczego to ma znaczenie. Dlaczego to ma znaczenie.
• Niski poziom aktywności fizycznej lub jej całkowity brak
• Zła dieta - zwłaszcza taka, która zawiera dużo węglowodanów prostych i jest pełna błędów żywieniowych.
• Używki takie jak alkohol i papierosy mogą być szkodliwe dla zdrowia.
• Ciąża - w tym czasie zwiększa się ryzyko upośledzenia wydzielania insuliny.
• Recepty - w leczeniu nadciśnienia stosuje się wiele tabletek antykoncepcyjnych, diuretyki pętlowe i tiazydowe, glikokortykosteroidy, glikokortykosteroidy lub blokery kanałów wapniowych. Insulinooporność może być spowodowana przyjmowaniem leków.

Insulinooporność - co musisz o niej wiedzieć

• Problemy z masą ciała, zwłaszcza nadmiar tkanki tłuszczowej na brzuchu.
• Ślinienie się (zwłaszcza po zjedzeniu wysokowęglowodanowych, słodkich lub przetworzonych pokarmów).
• Zmęczenie, chroniczne zmęczenie;
• nadmierna potliwość
• Utrzymujący się obniżony nastrój i stany depresyjne często towarzyszące insulinooporności
• Problemy z koncentracją, zaburzenia skupienia uwagi, trudności w wykonywaniu codziennych czynności
• powolna lub niemożliwa utrata wagi mimo utrzymywania deficytu kalorycznego;
• przy badaniu - podwyższony poziom cukru i/lub trójglicerydów we krwi;
• problemy skórne, takie jak rogowacenie ciemne;

Nadmierny apetyt i inne objawy, które mogą być przypisane do zwiększonego apetytu są często oznakami insulinooporności. Ataki "kruczego głodu" po posiłkach węglowodanowych (szczególnie tych o wysokiej zawartości węglowodanów prostych) mogą wystąpić w ciągu godziny od posiłku.

Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć insulinooporność, natychmiast zgłoś się do lekarza. Nie należy próbować diagnozować się samodzielnie. Mogą również występować inne schorzenia.

Więcej na temat zdrowia i zdrowego odżywiania przeczytasz na profesjonalny-catering.pl

Diagnoza

Najpopularniejsze metody diagnozowania insulinooporności to:

Metoda HOMA - polega na wyliczeniu odpowiedniego wskaźnika (HOMA-IR) na podstawie poziomu glukozy i insuliny mierzonych u pacjentów, nie tylko rano, ale również na czczo. Norma HOMA IR wynosi 1. Wartość HOMA IR powyżej 2,5 wskazuje na insulinowrażliwość. Wynik ten może być jednak zaburzony u pacjentów z cukrzycą.
Doustny test tolerancji glukozy (OGTT), uzupełniony o oznaczenie stężenia insuliny - zwany również krzywą cukrową połączoną z krzywą insulinową. Test polega na pomiarze stężeń obu substancji po spożyciu 75 g roztworu glukozy (tuż przed, 60 minut i 120 minut później). Test ten służy do określenia wrażliwości na insulinę.

Insulinooporność a dietoterapia - czy jest skuteczna?

Lekarze często informują, że insulinooporność jest często spowodowana niewłaściwą dietą. Jest to ważniejsze niż farmakologia wprowadzająca. Metformina może być stosowana w celu kontroli wydzielania insuliny i regulacji apetytu. Jeśli jednak pacjent nie zmieni swojej diety, efekty nie będą zadowalające. Ważne jest, aby kontrolować masę ciała poprzez zmianę diety w celu zmniejszenia insulinooporności i zwiększenie aktywności fizycznej. Działania te znacznie zwiększają wrażliwość na insulinę i przywracają prawidłowe procesy metaboliczne.

Jak powinna wyglądać dieta przy insulinooporności?

Jeśli wiesz, że masz insulinooporność, Twoja dieta powinna ograniczać cukry proste i unikać posiłków, które je zawierają. Dobrym pomysłem jest zrozumienie żywności o niskim IG i niskim indeksie glikemicznym, tak abyś mógł uczynić ją stałym elementem swojej diety.

Jak w praktyce powinna wyglądać dieta przy insulinooporności

• Zwiększ ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych w codziennej diecie poprzez włączenie do niej ryb, owoców morza, orzechów i awokado.
• Powinnaś zadbać o to, aby w Twoich posiłkach znajdowało się białko, najlepiej pochodzące z różnorodnych źródeł i w pełnowartościowej postaci. Zrównoważ ten składnik w swoich posiłkach, jeśli nie jesz mięsa lub produktów pochodzenia zwierzęcego.
• Zmniejsz ilość węglowodanów w śniadaniu, a zwiększ ilość jogurtu. Nie zapominaj o dodaniu ziaren, gdy jesz owoce.
• Jedz 4 posiłki dziennie, w tym śniadanie i pozostałe posiłki. Jednak pomiędzy każdym posiłkiem powinnaś robić dłuższe przerwy - około 4 godzin, aby poziom insuliny mógł się unormować.
• Wybieraj owoce jagodowe, ponieważ mają one niższy indeks glikemiczny niż inne owoce.
• Zwiększ spożycie warzyw, aby zwiększyć ich ilość. Pomoże Ci to zjeść więcej i poczuć się pełniejszym bez zwiększania produkcji insuliny.